IK DOE HET FOUT. HOE DAN OOK.
Als welopgevoed mens doe ik mijn best om te voldoen aan de mores die de maatschappij mij oplegt. Ik pas me netjes aan aan de geldende regels. En daarmee help ik mijzelf diep in de nesten.
Zo ben ik een man. Ik word geacht mijn testosteron te laten gelden. Dat vinden vrouwen fijn. Zegt de wetenschap. Maar de vrouw in het echie heeft liever dat ik mijn gevoel toon. Dat ik kwetsbaar ben. Zegt ze zelf. En dus leg ik mijn zieleroerselen bloot. Dit leidt tot hoongelach bij mijn testosteronbroeders. Die willen dat ik spierballen laat zien. En terwijl ik mij dus tot een waar bodybuilder omsport word ik door diezelfde broeders uitgemaakt voor patser en vinden de vrouwen mij een uitslover. Daar sta ik dan met mijn (spier)ballen…
Mores
Zo zit het eisenpakket dat we zo mooi mores noemen vol met tegenstrijdigheden
Wees sterk! Wees kwetsbaar!
#Durf te vragen! Wie vraagt wordt overgeslagen.
Zorg voor anderen! Zorg voor jezelf!
Stel grenzen! Wees flexibel!
Nooit goed
Het kompas waar ik in het leven op koers draait als een dolle alle kanten op. Waar moet ik aan voldoen? Ik doe het simpelweg nooit goed.
Nooit fout
Hmmm. Dat schept mogelijkheden. Als ik het nooit goed doe, dan kan ik het ook nooit fout doen. Dan kan ik net zo goed geen opgelegde richting meer kiezen. Kan ik maar beter mijn eigen wegen gaan en mijn eigen koers bepalen.
Dan hoef ik ook niet meer tegen welke borrel dan ook op te zien, omdat ik bang ben het verkeerd aan te pakken. Of de verkeerde personen aan te spreken. Of alleen zal staan in hoekje met mijn glaasje jus d’orange.
Niemand hoeft mij meer mores te leren.
Ik doe het goed. Hoe dan ook.
